Descartes heeft in de Engelstalige filosofie lange tijd de rol gespeeld van 'dualist' in een toneelstuk dat Het Mind-Body Probleem heette. Het is natuurlijk begrijpelijk dat filosofen proberen greep te krijgen op het heden door middel van kennis uit het verleden. Bovendien lijken de dilemma's en paradoxen rond de verhouding tussen lichaam en ziel vaak hernemingen te zijn van standpunten die we vinden bij historische figuren. Toch is het de vraag of het opvoeren van Descartes als prototype van de dualist de moderne discussie heeft verhelderd. Het heeft in ieder geval niet bijgedragen tot een positief imago van de Franse filosoof. Descartes zegt inmiddels niets meer terug. Maar zou hij zich überhaupt aangesproken voelen? Jongleren met de meningen van oude denkers in een nieuwe context leidt immers altijd tot misverstanden zolang je je niet afvraagt waar het die denkers eigenlijk om ging. Descartes zelf neemt het in zijn geschriften verscheidene malen op voor de miskende presokratici, die volgens hem heel wat meer te vertellen hadden dan de standaardposities die we hen steeds weer in de mond leggen. Maar terug naar geest en lichaam. Waarom dat dualisme? En wat is het eigenlijk precies? In 1996 publiceerden Gordon Baker en Katherine Morris het boek Descartes' Dualism, waarin wordt afgerekend met het standaard Descartes-beeld in de Angelsaksische wijsbegeerte. Baker en Morris stellen dat Descartes' opvatting van de ziel eigenlijk weinig gemeen heeft met ons idee van zelfbewustzijn en dat datgene waar bij Descartes conscientia voor staat, niet zozeer ons begrip van 'bewustzijn' is, maar van 'geweten'. Op grond van tekstuele analyses leggen Baker en Morris uit waarom de schrijver van de Meditaties niet de Descartes van de twintigste-eeuwse mind-body discussie is. Maar wie is hij dan wel? In 1998 verscheen van Marleen Rozemond een boek met vrijwel dezelfde titel als dat van Baker en Morris. Ook Rozemond blijft dicht bij de tekst. Maar in haar close reading is zij zo kritisch en zo origineel, dat zij aan de weerlegging van het Anglosaksische standaardbeeld weet te ontstijgen en ons een bredere blik geeft op Descartes. Laat ik een voorbeeld geven. In de twintigste-eeuwse voorstelling van zaken is een 'dualist' iemand die misschien wel vasthoudt aan het natuurwetenschappelijke wereldbeeld, maar die daarnaast nog gelooft aan het bestaan van 'iets anders': het geestelijke. Rozemond legt uit, hoe het bij Descartes net andersom was. Wat voor hem van belang was, was het materiële te zuiveren van het mentale. Door psychische fenomenen tussen haakjes te plaatsen, wilde hij beter zicht krijgen op de onbezielde natuur. Omdat hij andere dingen voor ogen had, was bij Descartes ook de lading van het 'dualisme' een geheel andere dan in de twintigste eeuw. En omdat hij zich afzette tegen de Aristotelische fysica, die ook 'dualistisch' van aard was, hoefde hij slechts weinigen te overtuigen van het afzonderlijke bestaan van de ziel. Daar was men het over eens. In zijn spaarzame omschrijvingen blijft de ziel bij Descartes dan ook precies wat ze altijd al was: een rationele ziel, de oordelende instantie van het menselijk verstand. Marleen Rozeboom gaat niet verder in op Descartes' wetenschappelijke motivatie. In plaats daarvan richt zij zich op technisch-filosofische kwesties als het substantiebegrip, het onderscheid tussen primaire en secundaire kwaliteiten en het onderscheid tussen kwaliteit en substantiële vorm. Wat er overblijft is een cartesiaans mensbeeld dat niet van alle problemen is ontdaan, maar dat ons wel doet kennismaken met een nieuwe Descartes: een heel voorzichtig en subtiel filosoof, geen eendimesionale dualist. Descartes's Dualism is een erg goed boek, niet alleen voor Descartes-specialisten, maar voor iedereen die het belang wil leren kennen van de vraag 'Wat zei filosoof x eigenlijk?'-en de trivialiteit van het veel minder interessante 'Wat had hij moeten zeggen?'

Genevieve Rodis-Lew is Professor Emerita at the Sorbonne and has written a splendid biography on the life and thought of a major and influential 17th Century European philosopher. Ably translated into English by Jane Marie Todd, Descartes is vividly presented in the context of his time. Drawing upon his own correspondence, Rodis-Lewis traces his disillusion with the Jesuit scholastic method and his attraction mathematics and then to metaphysics. Descartes emerges for the modern reader as a complete and complex man, so much more than a mere footnote in the history of science or the evolution of western philosophical traditions.

Reading Descartes is like a breath of fresh air. Frankly I'm surprised no one has reviewed this before now. Reading Descartes is kind of like being informed you were going to die today, but were miraculously saved at the last moment, all without your knowledge. It changes your version of the world in the way only really good poetry can. He is so logical it makes his writings and thought process really clear and concise and this translation seems really user friendly to a layman like myself. I can't be positive, but I think he blew my mind.

Discourse on Method forces you to look at the world in a completely different manner. Simply go to a quiet place and shut your eyes for a moment -- after you read this review. You cannot see anything nor hear anything apart from your thoughts. At this point, can you prove that anything really exists? Do you exist? If so, then why? How can you prove it? The answer lay in the following three words: Cogito Ergo Sum - I think, therefore I am. If you are up to solving the afore mentioned and other philosophical conundrums, I would definately recommend this book!

This easy reader combines history, laughs and math. Teaching the Cartesian Coordinate System, this book lends itself to great classroom teaching and learning. Try having your kids or students play "Battleship" after reading!!Powerful illustrations too!Bravo!I bought a class set for my classroom!

Koyre was one of the first historians to study the history of science philosophically, and he applies Husserl's insights on the "geometrization of space" to Galileo, supplying an historical supplement to Husserl's intuitive history. The transition of science from the "closed world to the infinite universe" is fascinating, and in the treatment of Galileo Koyre tells the story from the vantage of sublunar motion, artillery and bricks and bows and arrows. The supplanting of the distinction between "natural" and "violent" motion by motion per se and the geometrization of space is the destruction of the universe with a center circled by the visible divinities. The history of science is usually told as a story of idle theory replaced by experimentation, but Koyre shows that because the new science is based on an undemonstrable principle (inertia) and action at a distance, experimentation is superfluous: Galileo already knows the answers to the questions he puts to nature. Moreover, the introduction of force, which can only be demonstrated by equations (I've seen motion and distance, but never force), is not the triumph of observation but its supplanting. Koyre, by the way, was a teacher of Kuhn and Kojeve, who both turned Koyre's ideas into slogans and became world famous.

This is probably the best introduction to philosophy that anyone could hope for. Descartes is not hard to read or comprehend but this particular book is unusually helpful to the newcomer. The author tries to give the reader a good idea of what philosophy is about and how to read philsophical works. There are detailed questions that instruct the reader on how to "think like Descartes" and to construct logically sound arguments based upon minimal assumptions. An excellent introduction to philosophy and to critical thinking.

This little book tells the story of the most important turning point in the history of Western thinking. That it is full of surprises, shows how widely misunderstood is the subject it treats. One of the most important things it demonstrates, without necessarily meaning to, is how radical skepticism has historically been an ally, rather than an enemy, of religion, and an enemy, rather than an ally, of science.

Popkin is the undisputed master of this subject, and this book is filled with summaries and precious exerpts of works no longer accessible to most of us, and is worth buying for that reason alone.

Leibniz, Gauss, LaPlace, Fourier, Newton, Voltaire and many many other famous thinkers listened to this man's method for discovering truth in all that we as humans can determine using our senses. Therefore I urge that you and others attempt to see what this genius had to say, and why it triggered an enlightenment and revolution of thought. He explored many areas of mathematics as well, but his most important writings are simply his works on the method. Find out why he is considered one of the greatest thinkers ever.

This book offers a proufound reading in the works of Malebranche. Undoubtly one of the best in the last decade. The writer inverstigates M's philosophy on the basis of a historical context.