Ksiazka, ktora docenic potrafi jedynie odchodzace pokolenie ludzi, ktorzy sie na lekturze Wankowicza wychowali i ktorych ta
lektura nauczyla kochac Polske. Ale jest to takze ksiazka, ktora
pokolenie naszych dzieci moze sklonic po siegniecie do lektury
pisarza juz ze wzgledow historycznych. Na bolesne pytanie, jakie uslyszal autor tych uwag w jednej z warszawskich ksiegarn: "Prosze Pana, kto dzis czyta Wankowicza" jedna z odpowiedzi jest ksiazka p. Aleksandry. Kazdy, kro pamieta pisarza i jego tworczosc musi ja przeczytac i miec.

Uwazam te ksiazke za naprawde znakomita. Powinna byc podrecznikiem dla studentow. Polecam ja swoim kolegom. Uczy spojrzenia na pisarza od strony autora ksiazek, prywatnej, roznych wydarzen zycia. Powazne rozdzialy przeplataja sie z innymi, tymi, ktore tworza legende Wankowicza. Zrodlowa, doskonale przygotowana, napisana pieknym, jasnym jezykiem. Jakze barwna postac z tego Wankowicza! Podoba mi sie, ze sie nigdzie nie dal przypisac, podporzadkowac zadnym politycznym pradom. Powinno to byc maksyma naszych Wielkich Tworcow - bo w Polsce mamy zbyt wielu ludzi wlaczonych w polityke kosztem swojej tworczosci i autonomii, kosztem swojej niezaleznosci.

I zamiast wszyscy cieszyc sie Noblem Szymborskiej, wydziwiaja na jej wiersze (czy jeden wiersz?) z czasow stalinowskich. Ciekawe, co ci sami przesmiewajacy, zrobiliby majac wokol siebie takie czasy i otumanienie? Teraz wolnosc, a jakie oszolomy wokol nas...

Czytajmy zatem Wankowicza! Nauczymy sie wiele!

Pokolenie moich rodzicow uwielbia Wankowicza. Ja zachecona przez nich przeczytalam "Ziele na kraterze" i niemal rozchorowalam sie z wrazenia - takie byly silne. Jaki to wielki pisarz umiejacy wywolywac emocje, ile wspolczucia mialam z nim dla poszukujacej ciala poleglej w Powstaniu Warszawskim corki Pani Zofii... O Autorce tej ksiazki o Wankowiczu czytalam w wielu pismach - wywiad z nia m.in. w "Rzeczpospolitej", omowienie jej sylwetki w "Twoim Stylu", takze w "Pani", "Kobiecie i Zyciu", "Zwierciadle". Zaciekawiala mnie bardzo, podobala mi sie jej bezposredniosc, duzy takt i niezwykle ujmujace, takze bystre, patrzenie na swiat i ludzi. Moi Rodzice maja jej inne ksiazki, wszystkie bardzo lubia i cenia. Ta ksiazka mnie zachwycila - dowiedzialam sie o wielkim pisarzu wiele - jako o tworcy, i jako o czlowieku zmagajacym sie z trudnosciami. Po tej ksiazce siegne na nowo po jego ksiazki. Moje uznanie dla autorki, ze potrafila napisac o trudnych jakby polonistycznych rzeczach w sposob przyjemny, bezposredni. Cytaty, zrodla, bibliografie, dyscyplina, a jednoczesnie cieplo, umiar i jakas elegancja stylu pisania. Bardzo mi sie podoba, siegne wiec po jej inne ksiazki.